Tan ve Binger (1986)’in, Humik asitin mısır bitkisinde alüminyum toksitesi üzerine etkisini araştırdıkları denemede, kum kültüründe yetiştirilen mısır bitkisine 0–50 mg/kg Al (alüminyum) ve 0-350 mg/kg humik asit uygulamışlardır. Araştırma sonucunda 50 birim Al uygulaması ile mısır bitkisinde kloroz ve nekroz şeklinde görülen Al zehirlenmesinin Humik asit ilavesi ile önlendiği, bitki kuru maddesinin arttığı ve bitkilerin daha sağlıklı ve yeşil göründüğü tespit edilmiştir. Ayrıca yapraklarda Al oranının yükselmesiyle düşen fosfor oranının, humik asit  ilavesi ile engellendiği belirtilmiş ve ortamda bulunan humik asitin Al ile şelat oluşturarak Al’un P (fosfor) ile reaksiyona girmesini engellediği rapor edilmiştir.

Gerzabek ve Ullah (1988), besin çözeltisinde yetiştirilen mısır bitkisi tarafından alınan Zn (çinko) miktarı üzerine fülvik ve humik asitin etkilerini inceledikleri araştırmada, serbest Zn bulunan (10 ve 20 mg Zn / L ) besin çözeltisine fülvik veya humik asit ilavesinin mısır gelişimini arttırdığını, fülvik asitin Zn toksitesini azalttığını, humik asitin ise Zn’ya karşı etkili olmadığını belirlemişlerdir.

Şivka (1988), toprağa artan miktarlarda verilen humik asit (Herbex) ile çeşitli azot ve fosfor düzeylerinin pamuk bitkisinin gelişmesi ve bazı bitki besin maddeleri alımı üzerine etkilerini sera koşullarında saksıda yaptıkları denemeyle incelemiştir. Toprağa artan miktarlarda verilen humik asit (% 5 düzeyinde uygulandığında) pamuk bitkisinin kuru madde miktarı ile birlikte topraktan kaldırdığı N, P ve K miktarını önemli (P<0,01) derecede arttırdığını belirlemiştir. Pamuk bitkisinin topraktan aldığı azot miktarını % 0,1 düzeyinde humik asit uygulamasının arttırdığını; diğer dozların ise azaltıcı etkide bulunduğunu ortaya koymuştur. Araştırıcı, topraktan kaldırılan P ve K düzeyleri üzerine ortama % 0,5 düzeyinde humik asit uygulaması sonucunda artma; % 1,0 düzeyinde Humik asit uygulamasında ise azalma görüldüğünü bildirmiştir.

Piccola (1989), yaptığı bir araştırmada, topraktaki ağır metallerin bitkiye yarayışlılığı üzerine humik maddelerin etkisini incelemiştir. Topraklara, saflaştırılıp özellikleri belirlenen Leonardit’ten ekstrakte edilmiş % 1 ve % 2 oranlarında humik asit ve Cu, Pb, Cd, Zn, Ni metallerinin her biri için 0, 20, 50 mg / g dozlarını uygulamıştır. Araştırmacı toprağa humik madde ilavesinin, çözünebilir ve değişebilir formdaki bütün metallerin mineral topraklarda daha fazla yayılımını etkili bir şekilde immobilize ettiğini saptamıştır.

Bermudez vd. (1993) yaptıkları araştırmada, EDDHA ve Humik asitin toprakta fosforun çözünürlüğüne etkisini incelemek amacıyla üç farklı fosfor gübresi (8-24-8, 20-20-20, MAP) kullanarak bir sera denemesi kurmuşlardır. Deneme sonucunda EDDHA’nın 8-24-8 fosfor gübresi uygulanan işlemlerde, humik asitin ise MAP (monoamonyum fosfat) gübresi uygulanan işlemlerde fosforun elverişliliğini arttırdığını tespit etmişlerdir.

Bibak (1994), kobalt, bakır ve manganın alüminyum ve demir oksitler ve humik asit tarafından adsorbsiyonunu incelemiş ve bu metallerin en fazla humik asit tarafından adsorbe edildiğini rapor etmiştir.