Lee ve Bartlett (1976), farklı ekstraksiyon teknikleriyle elde ettikleri hümik asitlerin mısır ve alg gelişimi üzerine etkisini araştırmışlardır. Araştırıcılar, düşük organik madde içeren topraklarda hümik asit uygulamaları ile mısır bitkisi kuru madde miktarında % 30-50; algde ise % 100’lük bir artış belirlemişlerdir. Ayrıca, yüksek organik madde içeriğine sahip topraklarda hümik asit ilavesinin mısır kuru maddesinde çok düşük düzeyde de olsa negatif bir etki meydana getirdiğini gözlemlemişlerdir. Araştırıcılar, değişik organik materyallerden elde ettikleri hümik asitlerin etkilerinin de farklı olmadığını tespit etmişlerdir.

Ali – Zde ve Gadzhieva (1977), nohut bitkisi yetiştirerek, denemede hümik asitin bitki büyümesi ve nükleik asit kapsamı üzerine etkilerini araştırmışlardır. Nohuda uyguladıkları 20 mg/lt düzeyindeki hümik asit uygulamaları sonucunda tepe ve kök gelişiminin arttığını, paralelinde kuru ağırlıkta da artış olduğunu belirlemişlerdir. Halbuki giberellik asit ya da hümik asit ve giberellik asit karışımının büyümeyi geciktirdiğini belirlemişlerdir. Araştırıcılar, hümik asitin fidelerin kök ve tepe kısımlarının RNA ve DNA kapsamını önemli düzeyde arttırdığını saptamışlardır. Bunun yanında, hümik asit ve giberellik asitin beraber kullanılması durumunda nükleik asit kapsamının daha fazla arttığını gözlemlemişlerdir.

Elgala vd (1978), humik asitin arpa bitkisine olan etkisini kum kültüründe denemişlerdir. Humik asit uygulamasının bakır ve demir alımını çok az etkilediğini, çinko alımını ise etkilemediğini saptamışlardır. Humik asitin bakırla birlikte ortama katılması durumunda, bitkinin kuru madde , bakır alımı, bakırın bitkiye toksik etki yapmayacak düzeyde düşürülmesinde etkili olduğunu rapor etmişlerdir. 30 ppm demir bulunan ortamda Na2EDDHA ve humik asitin birlikte uygulanması durumunda, arpanın demir alımına neden olduğu sonucuna ulaşmışlardır. Ancak daha yüksek konsantrasyonlarda demir kapsayan ortamlarda aynı çalışmayı yaptıklarında, bitkide demir alımının azaldığını bulmuşlardır. 0.5-1.5 ppm Zn kapsayan ortamlarda humik asit ve  Zn’nun birlikte uygulanması halinde  bitkinin çinko alımına etkisi olmamış; ancak yüksek konsantrasyonlarda çinko içeren ortamlarda ise toksiteyi azaltıcı etki yaptığını görmüşlerdir.

Vaughan ve Ord (1983), şeker pancarında hidroksiprolin oluşumu üzerine humik asitin etkisini incelemişlerdir. Şeker pancarı kök yumrularından alınan ince kesitleri üç gün müddet ile humik asitli çözeltide beklettiklerinde hücre duvarı bileşimindeki hidroksiprolin bileşiminde %100’lük bir artışın ortaya çıktığını görmüşlerdir.

Malik ve Azam (1985), farklı dozlarda uygulanan humik asitin buğdayın gelişmesi üzerine etkisine, yetiştirme ortamına azotun ilave edildiği yada edilmediği durumlarda araştırmışlardır. Ortama 18, 36, 54 ve 72 mg/lt düzeyinde humik asit uygulamışlardır. En fazla buğday gelişmesinin ortama 54 mg/lt düzeyinde humik asit ilave edildiğinde ulaşılmıştır. Ayrıca bu dozda kök boyunun % 500 ve gövde kuru madde üretiminin de % 22 oranında artış gösterdiğini bildirmişlerdir. Bunların yanı sıra humik asit ilave etmenin bitkinin kök yaş ve kurur ağırlıklarında, bitkinin su alımında ve  azot kapsamında da artış sağladığını ifade etmişlerdir. Ortama azot ilavesinin kök ve gövdenin büyümesinde gecikmeye yol açtığı, 54 mg/lt düzeyinde humik asit uygulaması ile birlikte azot alımında da % 22’lik artışın ortaya çıktığı belirlenmiştir.

Fortun vd (1986), sıcaklık ve nemin kontrol altında tutulduğu koşullarda, farklı gübrelemelerin ve humik asit uygulamalarının, çavdar otu’nun (Colium Perenne) peat ortamında gelişimi üzerine olan etkilerini araştırmışlardır.  Kalsiyum hidroksit, amonyum nitrat ve humik asitin birlikte uygulandığı koşullarda, bitki beslenmesi açısından en iyi sonucun elde edildiğini rapor etmişlerdir.

Şivka (1988), pamuk bitkisinin gelişmesi ve bazı bitki besin elementlerinin alımı üzerine toprağa artan miktarlarda verilen humik asit (Herbex) ile çeşitli azot ve fosfor düzeylerinin etkisini incelemek amacıyla sera koşullarında saksıda deneme kurmuştur. Toprağa % 5 düzeyinde humik asit uygulamasının pamuk bitkisinin kuru madde kapsamı ile birlikte topraktan kaldırdığı N, P ve K miktarını önemli (P<0.01) derecede arttırdığını belirlemiştir. Pamuk bitkisinin topraktan aldığı azot miktarını % 0.1 düzeyinde humik asit uygulamasının arttırdığı; diğer dozların ise azaltıcı etki yaptığı saptanmıştır. Ayrıca, ortama % 0.5 düzeyinde humik asit uygulamasının topraktan kaldırılan P ve K kapsamları üzerinde artış yaptığı; % 1.0 düzeyinde humik asit uygulamasının ise azalma yaptığı belirlenmiştir.

Zengin (1988), ayçiçeği bitkisinde, humik asitin değişik azot ve fosforlu gübre dozları üzerine olan etkisini araştırmıştır. Ortama % 0.1 düzeyinde humik asit uygulandığı durumda toplam kuru madde üzerine etkisinin en fazla (% 6.87’lik artış) olduğu saptanmıştır. Humik asitin % 0.2 düzeyinde uygulanması durumunda, bitkinin toplam azot kapsamı üzerine etkisi en fazla (kontrole göre % 0.82’lik artış) olmuştur. Ayçiçeği bitkisinin en yüksek fosfor kapsamı % 0.1’lik humik asit uygulaması ile (kontrole göre % 3.83’lük artış) bulunmuştur.  Ayrıca, toprağa farklı dozlarda verilen azotun bitkinin fosfor kapsamı üzerine etkisinin en fazla % 0.1 düzeyindeki humik asit ve 200 ppm’lik azot uygulamasıyla (kontrole göre % 5.79’luk artış) sağlandığı belirlenmiştir. Toprağa farklı dozlarda verilen fosforun bitkinin azot kapsamı üzerine etkisinin en fazla humik asitin % 0.5 ve 100 ppm düzeyinde fosfor uygulaması sonucunda (kontrole göre % 54.132lük artış) ortaya çıktığı saptanmıştır.

Bernardoni vd (1990), N, P, K’lu gübreler ile humik asiti (ticari ismi Umex Liqudo) dona çilek çeşidi ile yapmış oldukları denemede uygulayarak etkisini incelemişlerdir. N’lu gübre uygulamasına bağlı olarak ürün miktarı azalmış; humik  aitse bağlı olarak ise ürün miktarı artmıştır. Ayrıca granüller gübre uygulanması durumunda ise en düşük ürün elde edilmiştir.

Gerzabek ve Ulah (1990), çözelti ortamında yetiştirdikleri mısır bitkisi üzerine kadmiyum ve nikel toksitesine humik asit ile fulvik asitin etkisini çalışmışlardır. Besin ortamına belirli dozlarda kadmiyum ve nikel ilave etmişlerdir. Yalnız başına ağır metal uygulamaları bitki büyümesinde azalmaya yol açarken, ağır metallerin humik ve fulvik asitlerle birlikte uygulanması durumunda bitki büyümesinde artış olduğu gözlenmiştir. Mısır bitkisinde humik ve fulvik asitlerin kadmiyum toksitesi üzerine etkisi olmazken; nikel toksitesinin ortamda bulunan fulvik asit tarafından hafifletildiğini ortaya koymuşlardır. Araştırmacılar bu durumu; Ni-Fulvik asit kompleksleri oluşumundan kaynaklandığını ileri sürmüşlerdir.

Tattini vd (1990), humik asitlerin zeytin bitkisinin (Maurino çeşidi) gelişimi ve azot alımı üzerine etkisini incelemişlerdir. Yaptıkları çalışmada peat:kum karışımını içeren saksılara  belirli dozlarda ticari olarak üretilen humik asit (UMO3S) uygulanmıştır. Sonuçta, uygulanan humik asite bağlı olarak, bitkilerin kök:gövde oranlarının arttığı ve lateral köklerin kontrole göre daha iyi geliştiği bildirilmiştir.

Admah ve Tan (1991), yaptıkları çalışmada Mısır fidelerinin humik asit yardımıyla fikse olmuş durumdaki fosfordan yararlanmalarını belirlemeyi amaçlamışlardır. Bu amaçla kumlu kil karışımı içeren 1 kg’lık saksılara 0, 25, 50, 100 mg P; 0, 50 mg Al ve 0,  50 mg humik asit uygulanmış ve bir ay yetiştirme yapılmıştır. Sonuçta, sürgün ve kök kuru ağırlıkları, P ve humik asit birlikte uygulandığında artış göstermiştir. Al verilmediği durumlarda yapılan p uygulamasıyla sürgünlerin fosfor kapsamlarının arttığını; ancak, humik asit uygulaması ile benzer sonucun alınmadığı  gözlenmiştir. Ortama humik asit ilave edildiği durumda bitkinin P içeriğine Al’un olumsuz etkisinin giderildiği belirleniştir.

Ferretti vd (1991), yaptıkları çalışmada mısır fidelerinin kükürt asimilasyonu üzerine ortama verdikleri humik maddelerinin etkilerini çalışmışlardır. Sonuçta, düşük molekül ağırlığındaki humik maddelerin mısırın kükürt asimile etme yeteneğinde önemli bir işleve sahip olduğu anlaşılmıştır.

Wang vd (1991), organik ve kimyasal gübrelerle birlikte 35 lt/ha humik asit uygulamasının üzüm bitkisi üzerine etkisini incelemişlerdir. Kontrol parsellerine yalnızca N, P, K gübreleri verilmiştir. Çalışmanın sonucunda humik asit ile birlikte uygulanan organik gübrelerin daha yüksek üzüm verimi sağladığı ve meyvenin şeker içeriğinin de kontrolden çok daha yüksek değerlere ulaştığı saptanmıştır.

Fagbenro ve Agboola (1993), teak (Tectona grandis L.F.) fidelerinin bitki besin maddeleri alımı ve gelişimi üzerine hümik asitin etkisini araştırmak amacıyla bir sera denemesi yürütmüşlerdir. Araştırma sonunda bitkilerin aylık gelişmeleri, uzamaları ve kuru madde ağırlıklarının üç hümik asit dozunda da (50, 500, 1000 mg / kg) kontrole göre önemli derecede arttığını ve fidelerin N, P, K, Mg, Ca, Zn, Fe ve Cu kapsamlarının hümik asit ilavesiyle artarken Mn’ın azaldığını rapor etmişlerdir.

David vd (1994), çözelti ortamına verilen humik asitin, domates fidelerinin gelişimi ve besin maddeleri kapsamı üzerine olan etkisini incelemiştir. 0, 640, 1280 ve 2560 mg7lt düzeyinde humik asiti besin çözeltisine uygulamışlardır. 1280 mg/lt düzeyinde humik asit ilavesi kökte N, Ca, Fe, Zn ve Cu birikiminde artışa yol açarken; sürgünlerde de P, K,Ca, Mg, Fe, Mn ve Zn içerikleri artmıştır. 2560 mg/lt düzeyinde ki humik asit uygulaması 1280 mg/lt düzeyindeki ile kıyaslandığında; kökün taze ve kuru ağırlığında artış ve daha fazla K ve Ca, sürgünlerde daha fazla N, P, K, Fe ve Cu birikimi saptanmıştır. Araştırmacılara göre; artan humik asit uygulamaları ile ortaya çıkan artışın humik asitin bünyesindeki bitki besin maddelerinden ileri gelmemektedir.

Sözüdoğru vd., (1996), hümik asitin 0, 30, 60, 90 ve 120 ppm düzeylerinde ilave edildiği besin çözeltisinde yetiştirilen  fasulye bitkisinin, gelişimi ve besin maddeleri alımı üzerine etkisini araştırmışlardır. Hümik asitin bitkilerin kuru ağırlıkları üzerine önemli bir etkisi bulunmazken, bazı elementlerin alımını önemli derecede arttırdığı saptanırken, kontrole göre hümik asit uygulamalarının yaprakların N, P, Fe, Mn ve Zn kapsamlarını arttırdığı bildirilmiştir.

Dursun vd (1997), sera koşullarında fide durumundaki domates ve patlıcanın gelişmesi üzerine humik asitin etkisini çalışmışlardır. Çalışmada inceleme kriteri olarak yaprak boyu, genişliği ve sayısı; kök ve gövdenin genişliği, boyu, taze ve kuru ağırlığı seçilmiştir.50,100,150,200 ml/lt dozlarındaki humik asitleri şaşırtma işleminden sonra 10’ar günlük ara ile çeşitlerin yapraklarına uygulamışlardır. Humik asitin 50 ve 100 ml/lt düzeylerinde uygulanmasının kök, gövde ve yaprak için en iyi sonuçları verdiği saptanmıştır.

Güneş vd., (1997) yaptıkları araştırmada, alternatif bir demir kaynağı olarak, Ereğli Demir Çelik Fabrikaları baca filtresi atığındaki demirden yerfıstığı bitkisinin yararlanmasına hümik asitin etkisi asit, nötr ve alkali özellikteki üç farklı toprakta araştırmışlardır. Araştırma sonucunda, bitkilerin kuru ağırlıkları üzerine atık demir ve hümik asit uygulamalarının bir etkisinin olmadığı; atık demirin özellikle hümik asitle birlikte uygulandığında bitkilerin aktif demir, toplam demir ve klorofil içeriklerini arttırdığı; yaprakların renginin koyulaştığı tespit edilmiştir.

Padem vd (1997), yaprak gübrelerine ilave ettikleri humik asitin, biber ve patlıcan fidelerinin kalitesi ve  besin maddesi içeriği üzerine olan etkilerini araştırmışlardır. Yaprak gübrelerine ilave edilen humik  asit toprağa 0, 500, 1000, 2000 ve 2500 ml/da ve yapraklara 0, 200, 400, 600 ve 800 ml/da düzeylerinde olacak şekilde uygulanmıştır. Çalışmanın sonucunda fidelerin çimlenmesi, fide ağırlıkları, fidelerin çapı, her fidenin yaprak sayısı, gövdenin yaş ağırlığı, gövdenin kuru ağırlığı, kök kuru ağırlığı, yaprak ve yaprak sapının N, P, K içerikleri incelenmiştir. Yaprak  gübrelerine ilave edilen humik asitin toprağa ve yaprağa uygulanması sonucunda araştırma parametreleri üzerinde önemli etki yaptığı saptanmıştır.

Günaydın (1999), yapraktan ve topraktan uygulanan hümik asitin domates ve mısırın gelişimi ile bazı besin maddeleri alımına etkisini araştırdığı çalışmasında sera denemesi kurmuş ve saksılara temel gübreleme amacıyla N, P, K, Ca, Mg, Fe, Cu, Mn ve Zn’yu ekimden önce sulama suyu ile birlikte vermiştir. Topraktan humik asit 0, 50, 100, 150, 200, 250 ppm düzeyinde, yapraktan gübreleme ise N, P, K, Ca, Mg, Fe, Cu, Mn ve Zn bitki besin maddelerini içeren çözelti ile birlikte humik asit 0, 10, 20, 30, 40, 50 ppm düzeylerinde 3 kez uygulanmıştır. Araştırma sonucuna göre; topraktan yapılan uygulamada humik asitin domates bitkisinin kuru madde miktarı üzerine etkisi istatistikî yönden önemli bulunmazken mısır bitkisinin kuru madde miktarı üzerine etkisi istatistikî yönden önemli bulunmuştur. Topraktan yapılan humik asit uygulaması domates bitkisinde N, P, K, Mg, Fe, Cu, Mn ve Zn’nun alımını artırmıştır. Humik asit uygulamasına bağlı olarak mısır bitkisinde Ca alımı azalırken, domates bitkisinde Ca alımı etkilenmemiştir.